koken na een hersenbloeding

Zoals ik in mijn vorige blog al vertelde heb ik vanaf het moment dat ik uit het revalidatiecentrum kwam tijdelijk tafeltje dekje aan geschaft. Het eten wordt voor jou gekookt , je hoeft alleen maar in de magnetron te verwarmen en je hebt een warme maaltijd. Sinds vorig jaar september ben ik het aan het afbouwen want krijg steeds meer zin in om het zelf weer te doen, (ik mag namelijk heel graag koken) maar……het moet dan ook wel lukken. En dat is het nu juist. Koken na een hersenbloeding, wat valt dat smerig tegen.Het net of je weer moet leren koken. Opschrijven wat je op de aanrecht moet zetten, op het papiertje kijken wat je eerst moet pakken en wat je daarna in de pan moet doen, de minuten in de gaten houden. En dan hopen dat het goed komt. Mijn eerste zelf gemaakt gerecht was kapucijners (uit een potje)met  een mager worstje in kleine stukjes , ui in stukjes, en wokgroenten (diepvries)er door. Makkelijker kan het niet. Normaal een kwartiertje tijd. Het is tenslotte maar voor 1 persoon. Ik heb er meer dan een half uur er over gedaan en ik was daarna zo kapotmoe van dat ik er eerst niet eens van kon eten.Dan realiseer je je ook weer wat voor harde tik je hebt gehad. In dit soort gevallen kom je je zelf weer flink tegen. Al het vanzelfsprekende was er niet meer, heb nog nooit mijn hersenen zo moeten laten werken. Maar sinds afgelopen september 2015 wilde ik in de weekende het zelf doen, sinds afgelopen januari heb ik daar de woensdag bij gevoegd. Het gaat al stukken beter en heb vandaag vol trots per 1 april a.s tafeltje dekje helemaal opgezegd. Weg er mee. Het zullen eerst makkelijke kleine menu’s zijn, maar langzamerhand hoop ik weer op het niveau te komen van voor mijn hersenbloeding. Maar dat ik nog een lange weg te gaan heb  dat is een ding dat zeker is. Maar ach…..alle goede dingen komen toch langzaam……toch ? Ik zeg maar zo, dit is weer een overwinning. Dat er nog maar vele mogen volgen.

Groetjes,

Els.

 

 

 

Ik ben er weer

Ik ben er weer. 2 jaar en 4 maanden niet aan bloggen toe gekomen v.w mijn gezondheid.

Op 16 maart 2014 veranderde mijn leven drastisch en wel in een paar seconden. Ik  werd helemaal verlamd aan mijn linkerzijde en was getroffen door een hersenbloeding en mijn wereld stond helemaal op zijn kop. Heb gelukkig zelf 112 kunnen bellen en uit kunnen leggen wat er aan de hand was. Het ene moment zit je te eten, het andere moment lig je onder de scan om zeker te weten of het echt een bloeding betrof, het kon ook een herseninfarct zijn. Het bleek dus een bloeding te zijn. Heb 1 week in het ziekhuis geleggen en 8 weken gerevalideerd in Beatrixoord in Haren. Ben ontslagen op 15 mei. En dan denk je weer de oude te zijn of te worden. Nou mooi niet. Dan begint het echte leven pas echt. Niet meer de veiligheid van het revalidatie centrum, je moet het nu zelf doen, nou dat viel niet mee, zeg maar gerust het viel smerig tegen. Want wat je je niet realiseert is ,dat op het moment als jij de hersenbloeding krijgt ,je oude IK ophoud te bestaan, en je nieuwe IK al is begonnen. Sinds een jaar heb een i-pad te leen van het revalidatie centrum. Het heeft een speciale app, ‘ Rehab for Life’. Begeleiding op afstand, dus om de zoveel weken praat ik met iemand van het centrum, een soort coach. Dus je staat er nog niet helemaal alleen voor.( Gelukkig maar want er komt heel veel op je af. Ik heb het heel erg onder schat. Ik dacht, dit doe ik wel even, maar o wat is een leven na een hersenbloeding toch moeilijk en ingewikkeld.)  Het is een 2 jarig project. In die 2 jaar begeleiden ze je dus om zo goed mogelijk weer een eigen leven te kunnen leven. Ben nu anderhalf jaar bezich, en ik moet zeggen dat ik er steeds meer lol in begint te krijgen. Ik kook al weer 3 dagen, de andere dagen nog tafeltje dekje, maar dat ben ik aan het afbouwen. Zeg nou zelf, je eigen eten is toch lekerder.  Zo,ik kan nog wel uren door typen, maar ik hou er nu eerst mee op. Het neemt veel energie. Ik probeer regelmatig te bloggen, want ik heb het wel gemist. Tot de volgende blog.

Groetjes Els.

 

ladenkastje

Het is inmiddels 6 maanden geleden dat ik mijn laatste verhaal gepubliceerd heb, maar ik heb er eindelijk weer zin in.  Had even tijd voor mezelf nodig. Wat te veel hooi op mijn vork genomen.  Dat wil heel makkelijk vooral als je mantelzorger van je moeder bent die praktisch niets meer kan.  Het staat je zo na, en dan wordt het je weleens te veel.  Lichamelijk maar vooral geestelijk. Je moet een evenwicht zien te vinden  tussen mantelzorg en je eigen leven en daar had ik moeite mee. Heb nu wel die evenwicht gevonden. Thuiszorg helpt gelukkig ook mee. Heb nu de man met de hamer de deur maar gewezen, want die  ontnam mij dus het plezier van leuke dingen doen waaronder bloggen, en bloggen is juist zo leuk om te doen. Heb ondertussen wel allemaal onderwerpen kunnen bedenken waar ik  over wilde schrijven. Zo ook over een kast ,voor in de slaapkamer, die ik graag wilde hebben. Een kast voor onder het schuine dak met 5 laden er in (heb de kast ook op FB gezet).  Want als je bij mij in de kledingkast(en) keek, werd je daar niet vrolijk van. Het was een complete chaos, en ik hou niet van chaos. Want als je steeds kleding koopt, en geen kleding verwijderd, is een kast een keer vol.  Maar zoek maar eens naar een kast naar je zin.  Een tip: ga nooit gericht zoeken, want dan is geen enkele kast naar je zin. Neem de tijd.  Je moet de kast ,als het ware, tegenkomen. Want de een is te klein (smal), de ander te duur, weer een ander te robuust, de kleur staat je niet aan enz.  Het moet tenslotte  ook in je interieur passen. Tenminste daar let ik heel erg op. Het moet geen ratjetoe worden, dat geeft maar onrust in het tent.  Maar na een maand te hebben gezocht, en heel veel kasten op internet te hebben gezien, kwam ik eindelijk mijn kast tegen.  Er zat wel een nadeel aan, ik moest het ding zelf in mekaar zetten.  Nou kan ik dat best, ( echt waar ) maar een ladekast had ik nog nooit in elkaar gezet, laat staan een kast met 5 laden.  Ik ging goed gehumeurd  aan de slag, en had 1 lade al gauw in elkaar. Ging toen eerst maar verder met de kast zelf. Toen ik de geleiderails  van de lades aan de zijkanten wilde schroeven wist ik niet welke kant ik aan de binnenkant moest schroeven  (Ze zaten ook nog allemaal onder een laagje plaksmeersel). Het stond wel op het papier wat er bij geleverd was, maar het stond er niet duidelijk op. Zelfs met de leesbril was het niet goed te zien. En dan is het maar goed dat je dan op dat moment er maar  even alleen voor staat, tenminste in mijn geval dan.  Ik zag het even niet meer zitten en had toen even goed ruzie met me zelf. Waarom moest ik ook zo nodig een zelfbouwpakket bestellen.  Daar is maar een antwoord op, ze zijn dan niet zo duur.  Maar goed, om een lang verhaal niet al te lang te maken, het is goed gekomen.  In ongeveer 4 uur tijd, stond de kast op zijn plaats, en ik ben er intens blij mee.  Nu heeft alles een overzichtelijk en vaste plaats. Ik kwam zelfs nog een paar dingen tegen waarvan ik niet meer wist dat ik ze nog had.  Nu hou ik er van om met wonen en stylen bezig te zijn, zowel in huis als in de tuin, dus dit was voor mij totaal geen straf. Er zijn van die mooie woonmagazines (o.a. Wonen Landleven ) die ik steeds koop , zo dat ik bij de tijd kan blijven, en heerlijk weg kan dromen in mooie interieurs, en af en toe staat er dan wel eens wat in dat ik dan weer in mijn eigen interieur kan toepassen.  Maar een ding is zeker,  ik heb nu eerst kasten genoeg.

Het valt niet mee.

We leven op dit moment in een moeilijke tijd dat vooral mensen met een bijstandsuitkering, ouderen met hun aow/pensioentje , zieken en gehandicapten erg raakt.   Er wordt op dit moment zo veel bezuinigd , en dat vooral op de zorg en andere hulpvoorzieningen, dat er op dit moment veel zieken, gehandicapten , ouderen en mensen met een bijstandsuitkering  zijn die met hun handen in het haar zitten , en niet meer weten hoe ze , vooral op financieel gebied, het einde van de maand moeten halen. Meer mensen moeten naar de voedselbank, maar die voedselbanken  krijgen ook niet zo veel meer binnen. Er wordt gekort op uitkeringen en pensioenen.  Het eigen risico en de eigen bijdragen is fors omhoog gegaan, de verzekeringspremie is duurder geworden.  Ook wil men dat ouderen langer thuis blijven wonen, maar tegelijkertijd gaat men korten in de uren van de thuiszorg en gaat men  klooien met de regels van de AWBZ.  Ook moeten  zieken en gehandicapten zorguren inleveren. Bepaalde hulpmiddelen moet men nu  zelf gaan betalen. Daar gaat de gemeente nu over. Nu moeten er ook nog meer mantelzorgers komen, ( dat houd de zorg betaalbaar volgens de regering ) de buren en familie moeten meer gaan helpen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Niet iedereen heeft buren die dat willen, of kunnen doen, niet iedereen heeft familie dichtbij wonen.  En dit is nog lang niet het einde  ben ik bang.  Er worden nu ook al strengere eisen gesteld als men eigenlijk naar een verzorgingshuis moet, of naar een verpleeghuis. Daar wordt de verzorging ook flink duurder.  Nu is het natuurlijk hartstikke fijn als je zolang mogelijk in je eigen huisje kan blijven wonen, zeg nou zelf, dat willen we toch allemaal erg graag.  En als dat met hulp van mantelzorg en de thuiszorg kan , heerlijk toch. Alleen moet men het mantelzorgen ook niet weg vlakken. Een paar keer in de week mantelzorgen is wel te doen b.v. Boodschappen doen, of mee gaan naar het ziekenhuis. Maar als men dat mantelzorgen elke dag moet doen , zeven dagen per week ( b.v. zoals ik nu bij mijn moeder van 83 jaar, die praktisch niets meer kan ) dan is dat zwaar, heel zwaar, zowel geestelijk als lichamelijk.  Mantelzorgers hebben dan ook hulp nodig, anders raken ze overbelast, wat al heel veel en vaak  het geval is. (spreek uit eigen ervaring, ook ik kwam de man met de hamer tegen). Nee, het valt op dit moment niet mee, om ziek , oud  en afhankelijk van anderen te zijn , en om een bijstandsuitkering te hebben.  Nee het valt om de donder niet mee.  Of, ( zoals het onlangs in een krant stond ), moeten wij misschien wennen aan dit nieuwe leven. ?

 

Te Koop

Dit is geen raar uithangbord. Vind het zelfs een heel mooi uithangbord.  Creatief.  Maar dit bord zegt dus dat er een huis te koop staat.  Niets  bijzonders zou je denken. Gewoon een bord die de makelaar in de tuin heeft gezet. Normaalste zaak van de wereld. Er staan altijd wel huizen te koop.  Maar de laatste paar jaar zie je dat er wel heel veel huizen te koop staan, en er komen nog steeds meer huizen bij.  De huizenmarkt heeft het moeilijk, heel erg moeilijk zelfs.  Er heerst crisis in de huizenmarkt.  Zo ook in ons dorp, vlak bij de Friese grens. Volgens het CBS heeft ons dorp zo’n 2.805 inwoners.  ( is berekend eind 2012 )  Geen klein dorp dus , maar ook geen groot dorp.  Nu heb ik het even op de computer opgezocht , maar er staan  in ons dorp  zo rond de 50 huizen te koop.  Dat is veel voor ons dorp. En een gedeelte er van is al behoorlijk gezakt in de prijs.  Wat mij ook opvalt is dat er toch wel aardig wat huizen zijn die al heel lang te koop staan.  Eigenlijk te lang, voor ons dorpse begrippen.  Mensen weten zich soms geen raad meer. Er zijn zelfs mensen die hun huis weer van de huizenmarkt afhalen, omdat de prijs te veel moest zakken.  Men blijft dan maar in het huis wonen, en gaan wachten op betere tijden. Maar of die betere tijd  gauw komt, is ook afwachten. Dit moet dus niet te lang duren, hoewel het voor heel veel mensen al te lang heeft geduurd.  Hun droomhuis moet nog maar een droomhuis blijven ben ik bang. Misschien blijft het wel bij dromen, want de tijd tikt door.  Hoe lang deze crisis gaat duren……?

Griep

                                                                                           De griep heerst weer. Mensen die ik spreek hebben allemaal wel iemand in het gezin of in de familie  die er last van hebben. De een is erg verkouden ,en moet heel erg hoesten,  de ander ligt op bed met hoge koorts.  Allemaal niet fijn. En je bent ook nog niet zo gauw van deze griep af heb ik gehoord. Vooral de koorts wil niet gauw zakken, en de verkoudheid is ook zomaar niet over. Dat betekend dus heel goed uitzieken.  Er stond in de krant ,van afgelopen week , dat er nu een heuse griepepidemie is ontstaan.

Ik moet dan nu aan vroeger denken toen mijn zusje en ik wel eens de griep hadden. We waren praktisch nooit ziek, maar als we ziek waren dan hadden we het ook goed te pakken. Dan kwam het stretchbed naar beneden, en werd het voor het raam neer gezet. En mijn moeder ontpopte zich dan als een echte verpleegster. We kregen dan een prima verzorging en werden dan erg verwend.  Uitgeperste sinaasappel, plakjes geschilde appel, eten op bed, slappe thee met een koekje, want sterke thee was dan niet goed volgens mijn ma. En als je het tegen de 40 graden koorts had, werd je ook nog gewassen. Dat deed dan erg zeer, want je huid was dan erg gevoelig, en mijn moeder had een harde hand van werken. Er werd ook een stapel leesvoer naast je bed neer gelegd, want dat was tegen de verveling. Nee, we hadden het beslist niet slecht als we ziek waren. We hebben wel eens tegen mijn moeder gezegd, dat ze haar beroep was misgelopen.  Gelukkig heb ik de griep nog niet, en het mag ook wel weg blijven van mij.  Zit er beslist niet op te wachten.   Afkloppen maar  😉

Winter

Eindelijk, het is toch nog winter geworden.  Sinds afgelopen weekend is het flink kouder geworden en heeft ook de vorst toe geslagen.  Gevolg, ruiten krabben, accu’s die het niet meer doen , en het slot van de autodeur die bevroren is ,en niet meer om wil draaien, omdat de sleutel er niet in wil. Ook de kans op sneeuw werd groter.  Nu is vaak het noorden ,qua sneeuw, dat de klos is , maar dit  keer juist niet. Vandaag viel er behoorlijk wat  sneeuw in het westen ,midden en het zuiden van het land. Maar dat duurt niet lang want de  sneeuwkans wordt weer kleiner, en dan krijgen we een tijdje droog vorstweer. Met de zon erbij is dit dan heerlijk weer. Het vervelende van  sneeuw is wel, dat  het verkeer er zo van ontregeld raakt, maar ook de gladheid speelt een belangrijke rol. Bergingsbedrijven en de ANWB hebben dan hun handen vol, om gestrande automobilisten te helpen. Lange files is dan het gevolg.Vanmorgen rond kwart over acht , hoorde ik over de radio dat er een record uit 1999 was verbroken. Die was toen 985 km. Maar even later  vertelde de ANWB dat er vandaag al een file stond van totaal over de 1000 km. Daar schrik je dan wel van. Ook veel treinen reden niet, en als ze dat wel deden, dan op onregelmatige tijden.  Soms een vertraging van wel een uur, of meer. De spoorwegen had dit weekend de winterdienstregeling al van start laten gaan.  Wie dit weer wel geweldig vinden ,en er ook  heel veel van genieten, is de jeugd. Sneeuwballen gooien, sneeuwpoppen maken, sleetje rijden, en …schaatsen. Er zijn al wat schaatsbanen open in de provincie , dus iedereen die kan schaatsen kan zijn hart op halen. Wij hebben ook een natuur ijsbaan ( het heet ‘De Vriendschap’ ) in ons dorp. Die zal, na een paar flinke nachtvorsten,  deze week wel gauw open gaan.  Maar even de muziek van de ijsbaan in de gaten houden.  Die kun je bij ons huis heel goed horen.  Deze week is er de hele week vorst, zo wel in de nacht als overdag, dus het ijs kan goed groeien.  Ik kan me voorstellen dat er bij een grote groep  mensen het toch weer wat begint te kriebelen. Het is al weer wat jaren geleden dat de ‘Tocht der Tochten’ is verreden.  Vorig jaar was het er bijna van gekomen. En, O wat was het een teleurstelling toen het feest niet door ging.  Ik vond het erg jammer. Zo’n dag is echt genieten geblazen. Misschien dit jaar ?…. afwachten maar. Dus vorst, doe je best.

Nieuwjaarswens

En dan is het 31 december, de laatste dag van 2012.  Een dag die we feestelijk gaan afsluiten, met een hapje en een drankje, en het nieuwe jaar verwelkomen met heel veel vuurwerk. Wat ik al in een eerdere blog vertelde, ik kijk dan op oudejaarsdag nog wel heel even achterom.  Heel even maar, om te kijken naar wat er in het afgelopen jaar allemaal is gebeurt. Volgens mij doen alle mensen dat. Is ook niks mis mee. Maar niet te lang, want je moet vooruit kijken. Of het nu een blijde gebeurtenis was of een droevige (speciale gebeurtenissen blijven ons toch wel bij) ,we moeten door met ons leven. Ik verheug me daarom ook op het nieuwe jaar, heb er erg veel zin in. Ik hoop jullie ook.  Heb dan ook een hele fijne jaarwisseling, en een fantastisch begin van het nieuwe jaar.  Ik hoop voor iedereen dat het een mooi, fijn , gelukkig en gezond 2013 wordt.

Kerstfeest

Nog even en dan is het kerstfeest. De kerstboom is versierd, de kaartjes op de bus gedaan, en ook al heel veel kaartjes terug gekregen.  Wat nu nog rest zijn de boodschappen.  Dat is elk jaar voor velen weer een hele puzzel. Nu heb ik daar normaal gesproken geen last van, maar dit jaar moest ik er ook heel erg goed over na denken. Ik had namelijk dit keer een menu dip.  Maar het is uiteindelijk het volgende geworden.  1e Kerstdag:  Asperges met een lekkere kruidensaus, gebakken aardappelen, en zalm (met een jasje). En als toetje ijs na, in een vorm van een kerstmannetje.  Heel origineel.  2e Kerstdag:   Gekruide Stampotsnijbonen met gemarineerde worstjes. En een luchtig kwark toetje na. En even voor de duidelijkheid.  Dit heb ik niet allemaal zelf bedacht, maar een kookboek heeft mij met deze menu’s geholpen.  Altijd handig.  Heb tenslotte 3  van die dikke kookboeken in de boekenkast staan, boordevol met lekkere menu’s ,dus waarom zou je ze dan niet gebruiken.

Kerstfeest wordt bij ons altijd op 1e kerstdag ,vroeg in de morgen, met fanfare muziek aangekondigd.  Het maakt niet uit wat voor weer het is.  Ons dorp (ongeveer 2800 inwoners) heeft 2 fanfares. ‘ Ons Ideaal'( niet christelijk) , en ‘Excelsior’ ( christelijk). De 2 fanfares  worden altijd beiden met kerst in gezet, en worden dan in groepen gedeeld.  En belangstellenden die mee willen zingen ( er worden er elk jaar meer) worden over de groepen verdeeld.  Tegen 6.00 uur, gaan de groepen het dorp in, en gaan ze op hoeken van straten hun kerstliederen zingen. Nu wil het volgende, mijn huis staat  ook in zo’n hoek. En je raad het misschien al.  Bij het inzetten der instrumenten schrikt deze persoon zich werkelijk de pleuris.  Het is dan meestal rond 6.20 uur. Het is zo dichtbij, en de muziek zo hard , je bent gelijk klaar wakker.  En als ze de 2 liedjes hebben gespeeld en gezongen , en ik van de schrik ben bekomen (gelukkig zijn het maar 2 liedjes ) gaan ze naar de volgende hoek. Het gevolg voor mij ….weg slaap. Als men klaar is met het blazen en zingen, zo rond 7.00 uur, wacht hen een broodmaaltijd als dank voor de inspanning.  Dan gaat iedereen weer naar huis, want later die morgen gaat men met velen naar de kerk.  Het kerstfeest kan beginnen.

Ik wens jullie hele Prettige Kerstdagen toe.

Nog 1keer achterom kijken.

Het is inmiddels December. Sinterklaas is doodmoe en daarom, met stille trom ,weer naar Spanje vertrokken.  Uitrusten aan het strand, en energie op doen voor volgend jaar. Nog even en het is weer bijna kerstfeest.  Dus komt er nu een kerstboom in de kamer. Altijd gezellig zo’n periode. Ik kan daar altijd  heel erg van genieten. Het is ook kiezen geblazen ,tussen een kunstboom of een echte  kerstboom. Als men dan een besluit heeft genomen, dan wordt de boom versiert.  Over het algemeen is het mooi werk , en boom versieren.   Maar als je niet zo fit bent , is het verre van leuk. Wij hebben een kunstboom. Maar niet zo’n hele grote , dus wat doen wij ?  Wij laten het versiersel zitten en halen en brengen de boom zo weer van en naar de zolder. Het trappengat is breed genoeg. Plastic zak er over, en klaar. Maar ik verander om de paar jaar nog wel van versiersels. Dan blijft het leuk. Maar goed,wie niet sterk is moet dus slim zijn .  Het blijft nog mooi zitten ook. Maar als  de boom beneden is ,  alles neer gezet en versierd is, en de kaartjes geschreven en de deur uit zijn, dan mag  ik graag nog 1 keer achteromkijken . Kijken wat er in het afgelopen jaar allemaal gebeurd is, wat wij beleefd hebben, het zij mooie ,of minder mooi momenten. Wat ik/wij allemaal gedaan hebben. Ik heb een schrijfagenda , dus daar blader ik dan door heen. Heb er al wel 10 jaargangen in de kast staan.  Conclusie….dit jaar  is er weer heel veel gebeurd. En wat zal ons het volgend jaar brengen. Als ik heel eerlijk ben,hoop ik dat het komend jaar wel wat beter mag verlopen als dit jaar.  Graag wat minder stress en zorgen, dat zou wel fijn zijn. Nu weet ik ook wel dat er altijd wel wat is.  Het houdt je scherp. Het is ook maar net hoe je er mee omgaat. Altijd positief blijven. Maar af en toe wordt het je het wel eens wat te veel.  Nou, en zo’n jaar heb ik nu dus gehad.  Maar nog 1 keer omkijken, dat mag, en dat ga ik ook doen  Dan afsluiten op 31 December. En dan ….vrolijk met de 1e Januari beginnen.